Een van de onderwerpen die mij als coach erg interesseert is rouw en verlies. Ik heb toen ik jonger was meerdere keren op het punt gestaan om een opleiding te doen tot uitvaartverzorger en heb zelfs op een blauwe maandag gesolliciteerd bij Dela. Mijn behoefte in het leven om voor anderen te zorgen, maakte dat ik op een gegeven moment deze rol en de dood wilde combineren in het ontzorgen van nabestaanden rondom de uitvaart. Ik liet dit vak voor wat het was toen ik zelf meer zwaarte in mijn leven ervoer door mijn chronische ziekte en later de aanrijding. Ik wilde nog steeds mensen begeleiden maar wel uiteindelijk naar meer lichtheid en levenszin.
Gestopt met uitreiken
In mijn vroege jeugd waren de dood van mijn geliefde oma en van een vriend – die in de Hercules ramp was omgekomen – mijn vroegste en meest indringende herinneringen aan de dood. De dood was voor mij dus vooral pijnlijk. Ik kan mij niet meer goed herinneren hoe ik in deze rouwperiodes heb kunnen reguleren met anderen en hoe ik hierin ben begeleid. Ik heb met name herinneringen aan groot verdriet en intens gevoel van eenzaamheid. Ik kan mij zo weer zien zitten op mijn kamertje; alleen en ontroostbaar. Niet kunnen bevatten dat het leven (de dood) zomaar ineens iemand kan wegnemen. Mijn beweging hierin als kind was meestal dat ik de dingen alleen deed. Ik doorvoelde het verdriet alleen en reikte niet meer uit om hulp te ontvangen of troost. Ik ben daar ooit mee gestopt omdat mijn uitreiking naar meer nabijheid niet of onvoldoende werd beantwoord. Nu ik meer weet over rouw kan ik mij voorstellen dat ik niet goed heb kunnen rouwen en dat ik daar op energetisch niveau en uiteindelijk ook fysiek last van heb gehad.
Liefde is er altijd
Rouw en verlies: het is een ontzettend waardevol en bijzonder thema. Hoewel ik mij kan voorstellen dat het voor velen ook een donker en zwaar onderwerp is, ervaar ik de laatste jaren veel lichtheid in dit thema. Een van de redenen hiervoor is mijn levenslust en zielsmissie. Ik houd van het leven en heb dit punt alleen kunnen bereiken door ook de donkerte mee te moeten maken. Vanuit heling en het aankijken van pijn heb ik mijn passie ontmoet en leef ik als coach mijn diepste verlangen. De dood is voor mij in positieve zin verbonden met de andere kant: het leven. Net als dat rouw de achterkant van liefde is. Om straks deze aarde te verlaten en de dood en rouw ook te verbinden aan mijn naam, mag ik nu eerst volop leven en liefde ervaren. En juist dat is waar ik mij op focus en wat de schoonheid is van dit alles. Zelfs bij tegenslag en ziekte. Zelfs dan is er tot het allerlaatste moment nog leven en liefde.
Niet genomen rouw
Mijn wens om ook vanuit Guía Coaching mensen rondom dit thema te begeleiden wordt in de praktijk al gehoord. Zo heb ik laatst een traject afgerond met een cliënt die in het nu last had van niet goed bij haar gevoel kunnen komen. Niet goed weten wat ze echt leuk vindt, wat haar verlangen is, nooit echt ergens heel blij van kunnen worden. Opvallend was dat ze succesvol is in haar baan, ze als vrouw sterk en krachtig overkomt en ze heeft haar leven goed op orde. En toch. Zij is een van de vrouwen die ik in mijn praktijk zie die hebben leren overleven vanuit mannelijke energie. Een mechanisme dat ze heel ver gebracht heeft maar niet meer dient. Ze bewonen hun lichaam niet. Ze hebben weinig tot geen verbinding met hun gevoel en emotie. Een groot gemis dat ze op latere leeftijd opbreekt. Zo ook bij deze cliënt. Voor mij was duidelijk dat we eerst het systeem van herkomst moesten bekijken. ‘Wat ontbrak er, wat of waarvan was er te veel, waar werd niet over gesproken’. In dit systeem bleek er sprake van niet genomen rouw. Al meer dan 40 jaar lag er een last op haar schouders en tegelijkertijd het verlangen om de rouw wel te nemen. De beweging in haar systeem die ontstond toen zij in het traject de ballast van niet genomen rouw teruggaf, haar eigen plek innam en zich volgens de ordening verbond met de rest van het systeem was zo ontzettend mooi en magisch. Na al die lange, verdrietige jaren waarin taboe van overlijden het gezin in de greep hield, kwam er bij alle dierbaren lucht en ruimte om te eren en lief te hebben. In dit specifieke traject is voor mij zo duidelijk geworden hoe belangrijk het is om lief te hebben na de dood en van daaruit de dood te verbinden aan het leven. Een boek wat mij als coach veel inzichten heeft gegeven over onder andere dit onderwerp is ‘Van Burn-out naar Levenszin’ van Jane Coerts. Een aanrader!
Mocht dit onderwerp je raken en ben je benieuwd wat ik als coach hierin voor je kan betekenen, neem dan gerust vrijblijvend contact met mij op.
